مغز و نخاع ارسال و دریافت پیام ها از اعصاب را انجام می دهند، که به شما اجازه حرکت، احساس، و عملکرد درست را می دهد.

نخستین علائم آسیب عصبی می توانند بسیار ترسناک باشند. به عنوان مثال، ممکن است متوجه شوید پای خود را بریده اید، بدون این که چیزی احساس کرده باشید.

 

البته علائم آسیب عصبی می توانند با احساسی کاملا متضاد خود را نشان دهند: درد، سوزش و سوزن سوزن شدن شدید بدون دلیلی مشخص. علائم و نشانه های آسیب عصبی می توانند به شکل های مختلف بروز کنند، زیرا ده‌ها هزار عصب در بدن انسان وجود دارند.

 

میلیون ها نفر در سراسر جهان از آسیب عصبی محیطی یا نوروپاتی رنج می برند. دیابت دلیل اصلی در این زمینه است، در شرایطی که از دلایل دیگر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

وراثت

افزایش سن

کمبودهای تغذیه ای

مصرف الکل

برخی داروها

عفونت ها

اختلالات خودایمنی مانند هپاتیت C، دیفتری، HIV، و آرتریت روماتوئید

دلیلی ناشناخته (که ممکن است تا 30 درصد موارد را شامل شود)

 

اعصاب محیطی در تمام بدن گسترده شده اند. آنها بخشی از پوست، عضلات و اندام ها هستند.

مغز و نخاع ارسال و دریافت پیام ها از اعصاب را انجام می دهند، که به شما اجازه حرکت، احساس، و عملکرد درست را می دهد.

 

هنگامی که اعصاب آسیب دیده باشند، این ارتباط قطع می شود و وظایف آن گونه که باید انجام نمی شوند. حرکت می تواند به واسطه افزایش بی حسی یا ضعف بسیار دشوار شود، درد شدید ممکن است زمانی که محرکی کوچک یا هیچ محرکی وجود ندارد، شکل بگیرد، و یا ممکن است اصلا هیچ چیزی را احساس نکنید.

 

انواع اعصابی که می توانند آسیب دیده باشند

سه نوع عصب وجود دارند که شامل موارد زیر می شوند:

اعصاب خودمختار

این اعصاب عملکردهای غیرارادی مانند ضربان قلب، تنفس، فشار خون، گوارش، و دمای داخلی بدن را کنترل می کنند.

 

اعصاب حرکتی

این اعصاب با ارسال پیام ها بین مغز، نخاع و عضلات حرکات را کنترل می کنند. فعالیت هایی مانند بلند کردن یک فنجان، تایپ با صفحه کلید، و پیاده روی زمانی امکان پذیر هستند که اعصاب حرکتی در حال کار باشند.

 

اعصاب حسی

این اعصاب به اطلاعاتی که از پوست و عضلات به نخاع و مغز باز می گردند، متکی هستند. آنها مسئول درد، یا احساسی هستند که شما از لمس یک جسم دریافت می کنید.

 

علائم آسیب عصبی

علائم آسیب عصبی گوناگون هستند و معمولا به طور تدریجی و آرام پدیدار می شوند. به دلیل این که علائم آسیب عصبی تدریجی هستند، شانس خوبی برای تشخیص و درمان نسبی آنها وجود دارد.

در برخی موارد، آنها نشان دهنده یک مشکل سلامت بزرگتر خواهند بود، در شرایطی که گاهی اوقات علائم ممکن است موقتی بوده و از بین بروند. بدون در نظر گرفتن علائمی که تجربه می کنید، توصیه می شود که برای بررسی دقیق به پزشک مراجعه کنید.

 

بی حسی، سوزن سوزن شدن، یا سوزش

اگر پس از بیدار شدن از خواب با مقداری بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن و سوزش در دست ها یا پاهای خود مواجه می شوید، یا این شرایط را پس از نشستن طولانی مدت در یک حالت (به عنوان مثال هنگام تماشای یک فیلم) تجربه می کنید، این احساسات احتمالا نشانه موقت تحت فشار قرار گرفتن هستند و باید در مدت زمانی کوتاه برطرف شوند.

 

اما اگر این احساسات از بین نمی روند، این شرایط می تواند نشانه ای از آسیب عصبی باشد. سوزن سوزن شدن، سوزش و بی حسی بیشتر مواقع در اندام های انتهایی مانند انگشتان پا، انگشتان دست، کف پاها، و کف دست ها شکل می گیرند و از پتانسیل گسترش در تمام طول دست ها و پاها برخوردار هستند.

 

اگر به طور مداوم با احساس سوزن سوزن شدن، سوزش شدید، یا محدودیت در احساس - متوجه بریدگی یا لمس جسمی داغ نمی شوید - مواجه هستید، در کوتاه‌ترین زمان ممکن به پزشک مراجعه کنید.

 

آسیب عصبی محیطی, آسیب عصب رادیال

مغز و نخاع ارسال و دریافت پیام ها از اعصاب را انجام می دهند

 

ناتوانی در حرکت

در صورت تحت تاثیر قرار گرفتن اعصاب حرکتی و ناتوانی مغز در به حرکت درآوردن بدن به روش درست، ضعف یا فلج می تواند رخ دهد. با این وجود، پیش از تشخیص آسیب عصبی باید برخی مشکلات دیگر که می توانند موجب شکل گیری این شرایط شوند، بررسی و حذف شوند.

در صورت دشواری در حرکت مراجعه به بیمارستان بسیار مهم است، زیرا می تواند نشانه ای از تجربه سکته مغزی و نیاز به مراقبت فوری باشد.

 

درد پایین رونده در یک پا

دردی که تنها در یک پا به سمت پایین حرکت می کند می تواند نشانه ای از آسیب عصبی باشد. این درد از کمر آغاز شده و به سمت پایین یک پا حرکت می کند.

درد می تواند به شکل سوزن سوزن شدن، سوزش یا دردی تیز شکل گرفته و می تواند به سیاتیکا، فشردگی عصب سیاتیک، اشاره داشته باشد. سیاتیکا می تواند به واسطه لغزش یا فرسودگی یک دیسک در ستون فقرات شکل بگیرد.

 

ناپایداری هنگام ایستادن

مشکلات ثبات می توانند در نتیجه یک آسیب عصبی شکل بگیرند. گاهی اوقات اعصاب بزرگ‌تر که بر احساس و حس عمقی (حس موقعیت قرارگیری اعضای بدن) تاثیرگذارند، تحت تاثیر قرار می گیرند و حفظ تعادل و آگاهی فضایی را دشوارتر می سازند. هماهنگی نیز ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرد که خطر جراحت ناشی از زمین خوردن را افزایش می دهد.

 

سردردهای سریع و شدید

اگر یک عصب در گردن آسیب ببیند، شما ممکن است سردردهای شدیدی را تجربه کنید. یک بار دیگر، مراجعه به پزشک برای بررسی دقیق شرایط از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

 

تعریق بیش از اندازه زیاد یا بیش از اندازه کم

اگر در یک روز سرد پاییزی هنگام حضور در فضای باز به طور قابل توجهی عرق می کنید یا در یک روز گرم تابستانی هنگام دویدن عرق نمی کنید، این شرایط می تواند نشانه ای از آسیب عصبی باشد.

 

علائمی مانند این می توانند در نتیجه کم آبی بدن یا فشار خون بالا شکل بگیرند، اما می توانند نشان دهنده آسیب دیدگی اعصابی باشند که اطلاعات را از مغز ما به غدد عرق - در تنظیم دمای داخلی بدن نقش دارند - انتقال می دهند.

 

آسیب عصبی محیطی, آسیب عصب رادیال

نخستین علائم آسیب عصبی می توانند بسیار ترسناک باشند

 

علائم بر اساس نوع عصب

نوع علائمی که احساس می کنید تا حد زیادی بازتاب دهنده این است که کدام اعصاب - خودمختار، حرکتی یا حسی - آسیب دیده اند.

 

علائم آسیب عصبی خودمختار شامل موارد زیر می شوند:

ناتوانی در احساس درد سینه (مانند آنژین یا یک حمله قلبی)

سبکی سر

خشکی چشم ها و دهان

یبوست

اختلال در عملکرد مثانه

اختلال جنسی

 

علائم آسیب عصب حرکتی می توانند شامل موارد زیر باشند:

ضعف

آتروفی عضلانی

انقباض های غیر قابل کنترل

فلج

 

علائم آسیب عصب حسی می توانند شامل موارد زیر باشند:

درد

حساسیت

بی حسی

سوزن سوزن شدن

سوزش

مشکلات مربوط به آگاهی موقعیتی

 

آسیب عصبی مرتبط با دیابت

همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، دیابت یکی از دلایل اصلی آسیب عصبی محسوب می شود و اغلب نتیجه کاهش جریان خون و سطوح بالای قند است.

تقریبا نیمی از افراد مبتلا به دیابت به نوعی آسیب عصبی را تجربه می کنند، اگرچه علائم به طور معمول تا مدت ها پس از تشخیص پدیدار نمی شوند. از این رو، اگر به دیابت مبتلا هستید، مدیریت سطوح قند خون و وزن از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

 

در بیماران مبتلا به دیابت، دست ها و پاها به طور معمول نخستین بخش هایی هستند که از آسیب رنج می برند، در شرایطی که اعصاب کنترل کننده گوارش نیز تحت تاثیر قرار می گیرند. از علائم آسیب عصبی گوارشی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

احساس پری پس از مصرف مقدار اندکی غذا

سوزش سردل یا نفخ

حالت تهوع، یبوست، اسهال

مشکلات بلع

بالا آوردن غذای گوارش نشده چند ساعت پس از یک وعده غذایی

 

موارد بالا تنها علائمی نیستند که بیماران مبتلا به دیابت تجربه می کنند و می توانند با نشانه های آسیب عصبی که پیش از این به آنها اشاره شد نیز مواجه شوند.

 

چگونگی پیشگیری از آسیب عصبی

یکی از بهترین روش ها برای پیشگیری از آسیب عصبی پیشگیری از دیابت است. این به معنای دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم است که از محتوای کم کربوهیدارت های پالایش شده و مواد غذایی با شاخص گلیسمی پایین برخوردار است.

 

بیشتر میوه ها و تقریبا همه سبزیجات و غلات کامل در این دسته قرار می گیرند، در نتیجه، اگر پیشگیری از دیابت و کاهش خطر آسیب عصبی را هدف قرار داده اید، آنها باید بخش قابل توجهی از رژیم غذایی شما را تشکیل دهند.

 

ورزش منظم در کنار رژیم غذایی سالم می تواند با بهبود فشار خون و مدیریت وزن به پیشگیری از آسیب عصبی کمک کند. اگر به دیابت مبتلا هستید، شما باید به این موارد برای مدیریت سطوح قند خون توجه داشته باشید.

 

از آنجایی که آسیب عصبی به صورت تدریجی شکل می گیرد، تشخیص زودهنگام آن زمانی که کمترین نگرانی یا نشانه ای را تجربه می کنید، مفید است. هرچه زودتر این شرایط تشخیص داده شود، گزینه های درمانی نیز بیشتر و کارآمدتر خواهند بود.

 

مطالعات صورت گرفته روی موش ها نشان داده اند که اسیدهای چرب امگا-3 ممکن است در بازتولید سلول های که اقدامات محافظتی، و به طور بالقوه درمانی، را برای آسیب عصبی ارائه می کنند، نقش داشته باشند.

 

منبع:asriran.com

کمبود ویتامین B3 می تواند ده ها فرآیند را در بدن مختل کند و به ابتلا به بیماری به نام پلاگر (Pellagra) منجر شود.

پلاگر(Pellagra) یک نوع بیماری است که در اثر کمبود نیاسین (ویتامین B3) به وجود می‌آید. اولین علامت بیماری پلاگر، قرمزی پوست است.

 

ویتامین B3 چیست

ویتامین B3 که به نیاسین نیز معروف است، نقش اساسی در سلامت پوست، گوارش و روان دارد و از عملکرد بیش از ۲۰۰ آنزیم در بدن حمایت می کند.

ویتامین B3، ترکیب دو ماده شیمیایی اسید نیکوتینیک و نیکوتین آمید است. بدن این مواد شیمیایی را برای تولید دو ماده شیمیایی اضافی NAD و NADP تجزیه می کند.

NAD و NADP در انواع واکنش های شیمیایی بدن نقش دارند و از متابولیسم سلولی نیز حمایت می کنند؛ بنابراین افرادی که به اندازه کافی ویتامین B3 دریافت نمی کنند، طیفی از مشکلات جزیی تا کشنده را تجربه کنند.

 

ویتامین B3 یک ویتامین حلال در آب است به این معنی که بدن نمی تواند آن را ذخیره کند. از سوی دیگر بدن قادر به تولید ویتامین B3 نیست .

گوشت و جایگزین های گوشتی مانند سویا غنی ترین منابع ویتامین B3 هستند؛ اما افراد مبتلا به کمبود این ویتامین معمولا به مصرف مکمل این ویتامین نیاز دارند.

 

بدن به چه مقدار ویتامین B3 نیاز دارد؟

میزان توصیه شده مصرف ویتامینB3 بسته به سن، جنسیت، اهداف سلامتی یا سابقه کمبود ویتامین B متفاوت است. میزان مصرف ویتامین B3 در معادل های نیاسین NE اندازه گرفته می شود.

 

میزان توصیه شده مصرف ویتامینB3 برای گروه های مختلف به شرح زیر است:

کودکان ۰ تا ۶ ماهه : ۲NE

کودکان ۷ تا ۱۲ ماهه:۴NE

کودکان ۱ تا ۳ ساله: ۶NE

کودکان ۴ تا ۸ ساله : ۸NE

کودکان ۹ تا ۱۳ ساله : ۱۲NE

نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ ساله : ۱۶NE برای پسران و ۱۴NE برای دختران

بزرگسالان ۱۹ ساله و مسن تر : ۱۶NE برای مردان ؛ ۱۴NE برای زنان

زنان باردار : ۱۸NE

زنان شیرده: ۱۷NE

 

منابع ویتامین B3

طیف گسترده ای از خوراکی ها حاوی نیاسین هستند که از جمله آنها می توان به قارچ Portobello، سیب زمینی پخته شده، غلات سبوس دار، غلات گندم تست شده، بلغور جوی دو سر، پنیر خامه ای، شیر سویا، کبد، همبرگر سویا، تخم کدو تنبل و لوبیا چیتی اشاره کرد.

 

پلاگر, اطلاعاتی درباره بیماری پلاگر

ویتامین B3 یک ویتامین حلال در آب است به این معنی که بدن نمی تواند آن را ذخیره کند

 

علائم کمبود ویتامین B3

کمبود شدید ویتامین B3 به وضعیتی به نام پلاگر منجر می شود.

پلاگر بر پوست، سیستم عصبی، سیستم گوارش و غشاهای مخاطی را مانند چشم و بینی تحت تاثیر قرار می دهد.

علائم پلاگر عبارتند از:

- زخم های متقارن در هر دو طرف بدن. زخم ها بیشتر در نقاط فشار و در مناطقی که پوست در معرض آفتاب قرار می گیرد، دیده می شود. همچنین برخی مردم به زخم هایی مبتلا می شوند که کل دست یا پای آنها را می پوشاند.

 

-درد، تورم و تحریک دهان و یا غشاهای مخاطی مانند مجاری ادرار.

 

-کمبود شدید ویتامینB3  همچنین ممکن است زبان را به رنگ قرمز یا متورم تبدیل کند. برخی از افراد به زخم هایی در زیر زبان یا لب ها مبتلا می شوند.

 

-درد و سوزش گلو، سینه یا معده از دیگر علائم این بیماری هستند.

 

- درد گوارشی، مانند تورم، استفراغ، حالت تهوع، اسهال، و یبوست. بعضی از افراد به زخم هایی در روده مبتلا می شوند که باعث اسهال خونی می شوند.

 

- تغییرات در شخصیت و سلامت روان، از جمله از دست دادن ارتباط با واقعیت (روان پریشی)، سردرگمی، مشکلات حافظه، افسردگی و پارانویا (روان گسیختگی). گاهی اوقات این علائم ممکن است اشتباه به عنوان بیماری روحی تشخیص داده شود.

 

از سوی دیگر کمبود شدید موارد کمبود ویتامین B3 ممکن است موجب ابتلا به علائم کمتر جدی در پوست، سیستم عصبی، سیستم گوارش یا غشاهای مخاطی شود که این علائم عبارتند از :

- پوست تحریک شده یا قرمز

- سردرد

- خستگی

- مسائل مربوط به خلق و خو ، مانند اضطراب یا افسردگی

- تغییر در تفکر یا توانایی تمرکز

- سرگیجه

- گردش خون ضعیف

 

 دلایل کمبود ویتامین B3

کمبود ویتامین B3 دو نوع اولیه و ثانویه دارد.کمبود اولیه ویتامین B3 زمانی رخ می دهد که فرد به اندازه کافی ویتامین B3 یا تریپتوفان مصرف نکند. افرادی که غذای سالم و رژیم های متنوع مصرف می کنند، به طور معمول در معرض خطر ابتلا به کمبود ویتامین B3 نیستند.

 

اما کمبود ثانویه زمانی بروز می کند که وضعیت دیگری مانند اسهال، بیماری هارتنپ(ناهنجاری‌های متابولیسم اسیدهای آمینه)، بیماری کبد در توانایی بدن برای جذب ویتامین B3 اختلال ایجاد می کند.

 

درمان کمبود ویتامین B3

اساسا مصرف مکمل های ویتامین B3 عوارض جانبی بی شماری دارد که از جمله می توان به فشار خون پایین، ضربان نامنظم قلب، وخیم تر شدن بیماری کبد، مشکلات کیسه صفرا و نقرس اشاره کرد.

در افراد مبتلا به بیماری کلیوی ممکن است به واسطه مصرف این مکمبل ها مقدار بسیار زیادی نیاسین انباشته شود. بنابراین برای این افراد مصرف مکمل های ویتامین B3 بدون نظارت پزشک عاقلانه نیست.

همچنین زمانی که کمبود ویتامین B3 به اندازه ای زیاد می شود که بیماری پلاگر را ایجاد می کند، در این زمان فقط مصرف ویتامین B3 کافی نیست بلکه پزشکان ترجیح می دهند که کمبود نیاسین را با مکمل های نیکوتینامید درمان کنند.

با این حال توصیه می شود که تمام افراد مبتلا به کمبود ویتامین B3 به پزشک مراجعه کنند. با آزمایش های خون و ادرار می توان کمبود این ویتامین را تشخیص داد.

 

منبع:mizanonline.ir

 آیا تا به حال چیزی درباره فواید نوشیدن یک قاشق غذاخوری سرکه سیب در روز شنیده‌اید؟ اگر این گونه نیست، باید بدانید که سرکه سیب محصولی فراتر از یک چاشنی سالاد محسوب می شود. نوشیدن یک قاشق غذاخوری سرکه سیب آنزیم هایی که مسئول تجزیه کربوهیدارت ها هستند را غیر فعال می کند. از این رو، این محصول از انباشت گلوکز در خون و افزایش شدید قند پیشگیری می کند.
 
 «سرکه سیب در نتیجه یک فرآیند تخمیر طولانی مدت کربوهیدرات‌هایی مانند انگور، سیب زمینی، نارگیل، چغندر و سیب به دست می‌آید. این فرآیند کند و طولانی به منظور حفظ ترکیبات زیست‌فعال مانند اسید استیک، اسید گالیک، کاتچین، اپیکاتچین، و اسید کافئیک صورت می‌گیرد. هدف از این فرآیند حصول اطمینان از حفظ ویژگی های آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی در سرکه است.

هنگامی که مدت زمان تخمیر طولانی است، سرکه نوعی شبکه عنکبوتی را توسعه می دهد که ظاهری تیره به آن می بخشد. این نشانه ای از کیفیت بالاتر محصول بوده و وضعیت ایده آل برای مصرف سرکه سیب محسوب می شود. با این وجود سرکه سیب معمولا فیلتر و پاستوریزه شده و بر همین اساس ظاهری شفاف پیدا می کند که در سرکه های سیب موجود در فروشگاه ها مشاهده می شود.
 
سرکه سیب یک نوشیدنی قلیایی‌ساز است
این به معنای آن است که مصرف این ماده برای کاهش اسیدیته بدن ایده‌آل است و از این رو شرایط بهتری را برای سلامت کلی ایجاد می کند. افزون بر این نوشیدن یک قاشق غذاخوری سرکه سیب در روز به پیشگیری از بیماری‌های جدی مانند سرطان کمک می کند. فراموش نکنید که رژیم غذایی با محتوای بالای چربی، نمک و دیگر مواد غذایی مشابه می تواند PH بدن را اسیدی سازد که این شرایط برای تکثیر ریزجانداران سمی ایده آل است.

سرکه سیب به گوارش کمک می‌کند
نوشیدن یک قاشق غذاخوری سرکه سیب علائم گوارش کند یا سنگین، گرفتگی و اختلال شکمی را تسکین می‌دهد. این ماده در به حداقل رساندن حس اسیدیته معده و سوزش سر دل کمک می کند. مصرف سرکه سیب پس از خوردن غذاهای غنی و سنگین برای پیشگیری از پدیدار شدن این علائم ایده خوبی محسوب می شود. اگر چنین مشکلات پیش از این ایجاد شده‌اند، شما همچنان می توانید با مصرف سرکه سیب علائم را کاهش دهید.

سرکه سیب برای دیابت مفید است
اسید استیک موجود در سرکه سیب به کاهش سطوح قند در خون کمک می‌کند زیرا از گوارش کامل کربوهیدرات‌های پیچیده جلوگیری می‌کند. نوشیدن یک قاشق غذاخوری سرکه سیب آنزیم‌هایی که مسئول تجزیه کربوهیدرات‌ها هستند را غیر فعال می‌کند. از این رو این محصول از انباشت گلوکز در خون و افزایش شدید قند پیشگیری می‌کند.

 فواید سرکه سیب

نوشیدن یک قاشق غذاخوری سرکه سیب  گرفتگی و اختلال شکمی را تسکین می‌دهد

 
سرکه سیب از بیماری قلبی عروقی پیشگیری می‌کند
سرکه سیب حاوی سطوح بالا از اسید کلروژنیک است. این ترکیب اکسیداسیون کلسترول بد (LDL) را مهار می‌کند که به بهبود سلامت قلب و عروق منجر می‌شود. اگر سطوح کلسترول شما بیش از اندازه بالاست، غذاهایی با محتوای چربی بالا را از رژیم غذایی خود کنار بگذارید و روزانه یک قاشق غذاخوری سرکه سیب بنوشید.

سرکه سیب به سود جمعیت باکتری روده عمل می کند
آیا از یبوست مزمن یا گاه به گاه رنج می‌برید؟ در این مورد نوشیدن یک قاشق غذاخوری سرکه سیب از تداوم این مشکل پیشگیری می‌کند. بر خلاف باور عمومی سرکه سیب موجب شکل گیری مشکلات اسیدیته نمی شود زیرا یک غذای قلیایی است.

 

سرکه سیب گرفتگی بینی را کاهش می‌دهد
اثر آنتی‌بیوتیک سرکه سیب به کاهش خطر عفونت کمک می‌کند. همچنین این محصول میزان مخاط را کاهش داده و سینوس‌ها را پاکسازی می‌کند و از این رو گرفتگی کمتری در آنها دیده می‌شود. اگر علاقه به مصرف روزانه یک قاشق غذاخوری سرکه سیب ندارید، این کار را حداقل زمانی که دچار آنفلوآنزا شده‌اید، انجام دهید. مصرف سرکه سیب به مدت ۱۰ روز معمولا برای از بین بردن مشکل کفایت می کند. همچنین اگر به گلو درد یا مشکلات التهابی مبتلا شده‌اید، سرکه سیب در کاهش و از بین بردن آنها موثر عمل می‌کند.


سرکه سیب به کاهش وزن کمک می‌کند
به همراه یک رژیم غذایی سالم و ورزش، نوشیدن دو قاشق غذاخوری سرکه سیب در روز آهنگ سوخت و ساز را تسریع می‌کند. سرکه سیب سرشار از ویتامین B۶ و لسیتین است و به سوزاندن چربی جمع شده در بدن به واسطه یک رژیم غذایی ضعیف کمک می‌کند.


سرکه سیب کلیه‌ها را سم‌زدایی می‌کند
آیا از عفونت‌های کلیوی رنج می‌برید یا سنگ‌های کلیه برای شما مشکل‌آفرین شده‌اند؟ اگر این گونه است، مصرف یک قاشق غذاخوری سرکه سیب هنگام صبح را مد نظر قرار دهید. همچنین دنبال کردن توصیه پزشک خود و نوشیدن آب به میزان کافی را فراموش نکنید. اگر به مصرف آبمیوه علاقه دارید، اطمینان حاصل کنید فاقد شیرین‌کننده باشند. همچنین نمک را به مدت دو هفته از رژیم غذایی خود کنار بگذارید.

سرکه سیب را چگونه مصرف کنیم؟
دو روش برای نوشیدن سرکه سیب وجود دارد. گزینه ساده نوشیدن یک قاشق غذاخوری سرکه سیب است اما اگر عطر و طعم آن برای شما بیش از اندازه قوی است، می‌توانید آن را در یک لیوان آب، چه سرد یا گرم، ترکیب کنید.

منبع: asriran.com

نام: محمد بن عبد الله

در تورات و برخى کتب آسمانى «احمد» نامیده شده است. آمنه، دختر وهب، مادر حضرت محمد (ص) پیش از نامگذارىِ فرزندش توسط عبدالمطلب به محمّد، وى را «احمد» نامیده بود.

کنیه: ابوالقاسم و ابوابراهیم.

القاب: رسول اللّه، نبى اللّه، مصطفى، محمود، امین، امّى، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذیر، بشیر، مبین، کریم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذکّر، یس، طه‏ و… .

منصب: آخرین پیامبر الهى، بنیان‏گذار حکومت اسلامى و نخستین معصوم در دین مبین اسلام.

تاریخ ولادت: روز جمعه، هفدهم ربیع الاول عام الفیل برابر با سال ۵۷۰ میلادى (به روایت شیعه). بیشتر علماى اهل سنّت تولد آن حضرت را روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول آن سال دانسته‏ اند.

عام الفیل، همان سالى است که ابرهه، با چندین هزار مرد جنگى از یمن به مکه یورش آورد تا خانه خدا (کعبه) را ویران سازد و همگان را به مذهب مسیحیت وادار سازد؛ اما او و سپاهیانش در مکه با تهاجم پرندگانى به نام ابابیل مواجه شده، به هلاکت رسیدند و به اهداف شوم خویش نایل نیامدند. آنان چون سوار بر فیل بودند، آن سال به سال فیل (عام الفیل) معروف گشت.

محل تولد: مکه معظمه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى).

نسب پدرى: عبدالله بن عبدالمطلب (شیبه الحمد) بن هاشم (عمرو) بن عبدمناف بن قصّى بن کلاب بن مرّه بن کعب بن لوىّ بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر (قریش) بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان.

از پیامبر اسلام(ص) روایت شده است که هرگاه نسب من به عدنان رسید، همان جا نگاه دارید و از آن بالاتر نروید. اما در کتاب‏هاى تاریخى، نسب آن حضرت تا حضرت آدم(ع) ثبت و ضبط شده است که فاصله بین عدنان تا حضرت اسماعیل، فرزند ابراهیم خلیل الرحمن(ع) به هفت پشت مى‏رسد.

مادر: آمنه، دختر وهب بن عبد مناف.

این بانوى جلیل القدر، در طهارت و تقوا در میان بانوان قریشى، کم‏نظیر و سرآمد همگان بود. وى پس از تولد حضرت محمّد(ص) دو سال و چهارماه و به روایتى شش سال زندگى کرد و سرانجام، در راه بازگشت از سفرى که به همراه تنها فرزندش، حضرت محمّد(ص) و خادمه‏اش، ام ایمن جهت دیدار با اقوام خویش عازم یثرب (مدینه) شده بود، در مکانى به نام «ابواء» بدرود حیات گفت و در همان جا مدفون گشت.

و چون عبدالله، پدر حضرت محمد(ص) دو ماه (و به روایتى هفت ماه) پیش از ولادت فرزندش از دنیا رفته بود، کفالت آن حضرت را جدش، عبدالمطلب به عهده گرفت. نخست وى را به ثویبه (آزاد شده ابولهب) سپرد تا وى را شیر دهد و از او نگه‏دارى کند؛ اما پس از مدتى وى را به حلیمه، دختر عبدالله بن حارث سعدیه واگذار کرد. حلیمه گرچه دایه آن حضرت بود، اما به مدت پنج سال براى وى مادرى کرد.

مدت رسالت و زمامدارى: از ۲۷ رجب سال چهلم عام الفیل (۶۱۰ میلادى)، که در سن چهل سالگى به رسالت مبعوث شده بود، تا ۲۸ صفر سال یازدهم هجرى، که رحلت فرمود، به مدت ۲۳ سال عهده‏دار امر رسالت و نبوت بود. آن حضرت علاوه بر رسالت، به مدت ده سال امر زعامت و زمامدارى مسلمانان را پس از مهاجرت به مدینه طیبه بر عهده داشت.

تاریخ و سبب رحلت: دوشنبه ۲۸ صفر، بنا به روایت بیشتر علماى شیعه و دوازدهم ربیع الاول بنا به قول اکثر علماى اهل سنّت، در سال یازدهم هجرى، در سن ۶۳ سالگى، در مدینه بر اثر زهرى که زنى یهودى به نام زینب در جریان نبرد خیبر به آن حضرت خورانیده بود. معروف است که پیامبر اسلام(ص) در بیمارىِ وفاتش مى‏فرمود: این بیمارى از آثار غذاى مسمومى است که آن زن یهودى پس از فتح خیبر براى من آورده بود.

محل دفن: مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى) در همان خانه‏اى که وفات یافته بود. هم اکنون مرقد مطهر آن حضرت، در مسجد النبى قرار دارد.

 

همسران:

۱٫ خدیجه بنت خویلد.
۲٫ سوده بنت زمعه.
۳٫ عایشه بنت ابى بکر.
۴٫ امّ شریک بنت دودان.
۵٫ حفصه بنت عمر.
۶٫ ام حبیبه بنت ابى سفیان.
۷٫ امّ سلمه بنت عاتکه.
۸٫ زینب بنت جحش.
۹٫ زینب بنت خزیمه.
۱۰٫ میمونه بنت حارث.
۱۱٫ جویریه بنت حارث.
۱۲٫ صفیّه بنت حىّ بن اخطب.

 

نخستین زنى که افتخار همسرى پیامبر اکرم(ص) را یافت، خدیجه بنت خویلد بود. حضرت محمّد(ص) پیش از رسیدن به مقام رسالت، در سن ۲۵ سالگى با این بانوى بزرگوار ازدواج نمود. خدیجه کبرى (س) با موقعیت و اموال خویش، خدمات شایانى به پیامبر اکرم(ص) در اظهار رسالتش کرد. این بانوى بزرگ، از افتخارات زنان عالم است و در ردیف بانوان قدسى، همانند مریم و آسیه، قرار دارد. پیامبر اکرم(ص) به احترام خدیجه کبرى (س) تا هنگامى که وى زنده بود، با هیچ زن دیگرى ازدواج نکرد. همو بود که دردها و رنج‏هاى پیامبر(ص) را، که سران شرک و کفر متوجه آن حضرت مى‏کردند، تسلّى داده و او را در رسالت و نبوتش یارى مى‏داد.

خدیجه کبرى(س) به خاطر مقام و منزلتى که در اسلام به دست آورده بود، مورد لطف و عنایت مخصوص پروردگار جهانیان قرار گرفت. به همین جهت روزى جبرئیل امین به محضر پیامبر اکرم(ص) شرفیاب شد و گفت: اى محمد! سلام خدا را به همسرت خدیجه برسان. پیامبر اکرم(ص) به همسرش فرمود: اى خدیجه! جبرئیل امین از جانب خداوند متعال به تو سلام مى‏رساند. خدیجه گفت: «اللّه السّلام و منه السّلام و على جبرئیل السّلام».

حضرت خدیجه (س) در ایام همسرى با پیامبر(ص) از احترام ویژه رسول‏خدا(ص) برخوردار بود و پیامبر(ص) نیز همسرى مهربان و وفادار براى او بود. آن حضرت پس از وفات خدیجه (در رمضان سال دهم بعثت) همواره از او به نیکى یاد مى‏کرد.

از عایشه، سومین همسر رسول خدا(ص)، روایت شده است:

«کانَ رَسُولُ اللّهِ(ص) لایَکادُ یَخْرُجُ مِنَ الْبَیْتِ حَتّى یَذْکُرَ خَدیجَهَ فَیَحْسَنُ الثَّناءِ عَلَیْها، فَذَکَرها یَوْماً مِنَ الْاَیّامِ فَادْرَکَتْنی الْغَیْرهَ، فَقُلْتُ: هَلْ کانَتْ اِلاّ عَجُوزاً وَقَدْ اَبْدَلَکَ اللّهُ خَیْراً مِنْها، فَغَضَبَ حَتّى‏ اهْتَزَّ مَقْدَمُ شَعْرِهِ مِنَ الغَضَبِ‏. (۱)

پیامبر اکرم (ص) هیچ‏گاه از خانه بیرون نمى‏رفت مگر این که یادى از خدیجه مى‏کرد و از او به نیکى نام مى‏برد. یک روز که پیامبر اکرم(ص) از خدیجه (س) یاد کرده و خوبى‏هاى او را بیان مى‏کرد، غیرت زنانگى بر من غالب شد و به پیامبر(ص) گفتم: آیا او یک پیرزن بیشتر بود و حال آن که خداوند بهتر از آن (یعنى عایشه) را به تو داده است؟ پیامبر اکرم(ص) از این گفتار من، خشمگین شد، به طورى که موهاى جلوى سرش از شدت خشم به حرکت درآمد.

 

فرزندان:

الف) پسران:
۱٫ قاسم. او پیش از بعثت پیامبر اکرم(ص) تولد یافت. از این رو پیامبر(ص) را ابوالقاسم نامیدند.
۲٫ عبدالله. این کودک چون پس از بعثت به دنیا آمده بود، وى را «طیّب» و «طاهر» مى‏گفتند.
۳٫ ابراهیم. او در اواخر سال هشتم هجرى متولد شد و در رجب سال دهم هجرى وفات یافت.

 

عبدالله و قاسم از خدیجه کبرى (س) و ابراهیم از ماریه قبطیه متولد شدند. وهرسه آنان در سنین کودکى از دنیا رفتند.

ب) دختران:
۱٫ زینب (س). ۲٫ رقیه (س). ۳٫ ام کلثوم (س). ۴٫ فاطمه زهرا (س).

دختران پیامبر اسلام (ص) همگى از حضرت خدیجه(س) متولد شدند و تمام فرزندان رسول خدا(ص) جز فاطمه زهرا (س) پیش از رحلت آن حضرت، از دنیا رفته بودند. تنها فرزندى که از آن حضرت در زمان رحلتش باقى مانده بود، فاطمه زهرا(س)، آخرین دختر وى بود. این بانوى مکرّمه، افتخار بانوان عالم، بلکه همه انسان‏ها و مورد تقدیس و تکریم فرشتگان عرشى است. همو است که مادر سبطین و امّ الأئمه المعصومین(ع) است.

گرچه پیامبر اسلام(ص) به تمام خاندان مؤمن خویش علاقه‏مند بود، اما در میان همسرانش بیش از همه، به خدیجه کبرى (س) و در میان فرزندانش بیش از همه، به فاطمه زهرا (س) علاقه‏مند بوده و اظهار محبت و لطف مى‏فرمود.

 

اصحاب و یاران:

پیامبر اسلام(ص) چه در مکّه معظمه و چه در مدینه، داراى اصحاب و یاران باوفایى بود که برخى از آنان پیش از آن حضرت و برخى دیگر پس از ایشان از دنیا رفتند و تعداد آنان به هزاران نفر مى‏رسد.